Наступила зима, самая любимая пора года детей, так можно на санках покататься и на лыжах и на коньках. Особенно хорошо, когда зима снежная, когда вокруг много сугробов. Здесь можно и замков настроить, и снежных баб налепить, поиграть в снежки, ну, в общем, есть чем заняться детям.
Еще зима очень красивая пора года. Иногда утром выходишь на улицу и не узнаешь родные места: все укрыто белым полотном, а на деревьях серебристый иней, который так и сверкает на солнце.
Երբ Գրիգոր Լուսավորիչը, Խոր վիրապից դուրս գալով, գալիս է Վաղարշապատ, վաթսուն օր շարունակ քարոզ է կարդում տեղի հեթանոս հայերին, որոնք հետաքրքրությամբ լսում են նրան։ Աղքատներին ճաշ տալու համար նա հրամայում է գյուղացիներին շատ յուղ ու ոչխար բերել։ Երբ բերում են յուղն ու ոչխարը, Լուսավորիչը մորթել է տալիս ոչխարները, մեծ-մեծ կաթսաներ են դնում կրակների վրա, միսը լցնում մեջը և կորկոտն (ձավարը) էլ վրան։ Այնուհետև նա հրամայում է հաստաբազուկ տղամարդկանց՝ խառնել կաթսայում եղած միսը, ասելով՝ հարեք զսա։ Այդտեղից էլ կերակուրի անունը մնում է հարիսա։
«Մի անգամ իմ բարեկամ մի որսորդ մեր հանդի անտառուտ սարերից մի եղնիկ նվեր բերեց երեխաներիս համար»: Այսպես սկսեց ընկերս աշնանային մի երեկո, երբ նստած միասին նրա պատշգամբում, հիացած նայում էինք հեքիաթական վերջալույսով վառվռուն սարերին, որոնց վրա մակաղած հոտերի նման մեղմորեն հանգչում էին ոսկեգեղմ անտառները:
Осень — самая красивая пора года. Недаром у Александра Сергеевича Пушкина осень была самой любимой порой года. Нельзя не восхищаться той красотой, которую нам дарит осень. А как красиво осенью в лесу! Иногда просто слов не хватает, чтобы описать все это великолепие, только художник может передать осенний пейзаж.
Ուրցը Հայաստանում շատ տարածված ու ժողովրդի կողմից լայնորեն գործածվող դեղաբույս է։ Բացի որպես դեղաբույս օգտագործելուց, Հայաստանում շատ ընդունված է այս բույսից թեյ պատրաստելը։ Հայտնի է մոտ 150 (այլ տվյալներով՝ 400) տեսակ։ Այն օգտագործում էին դեռևս հին Հունաստանում, և խորհրդանշում էր խիզախություն։ Հռոմեացի զինվորները խիզախություն և ուժ ավելացնելու համար լողանում էին ուրցի ջրով։
Հետաքրքիր է… Ազգային խոհանոցը մշակույթը բնութագրող ամենագունեղ տարրն է: Ժողովուրդի կենցաղավարման բոլոր ավանդույթները, ինչպես նաև բնաշխարհի բոլոր բարիքները մեկտեղվում են ազգային խոհանոցում: Շատ կերակուրների պատրաստման եղանակներ գրեթե չեն փոխվել, և մինչ այժմ սերունդներին են փոխանցվում խոհանոցի բոլոր գաղտնիքները: Հայաստան այցելած զբոսաշրջիկներն ու հյուրերը հայկական խոհանոցից ստացված իրենց տպավորությունների հիման վրա Հայաստանը առանձնացնում են աշխարհի մյուս երկրներից:
Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու տոներից երկուսի՝ Սուրբ Ծնունդին և Սուրբ Զատիկին նախորդող օրերը կոչվում են Ճրագալույց: «Ճրագալույց» անվանումը ծագել է «ճրագ լուցանել» արտահայտությունից, ինչը նշանակում է՝ ճրագ վառել, մոմ վառել: Հայ առաքելական եկեղեցին տարվա ընթացքում միայն 2 օր է երեկոյան պատարագ մատուցում՝ Սուրբ Ծննդյան և Սուրբ Զատիկի ճրագալույցներին:
Հիսուս Քրիստոսի հարության օրը` սուրբ Զատիկի տոնը նշում են բոլոր քրիստոնյաները։ Զատիկը Հիսուսի հարության տոնն է, նա զատվել է մեռածներից, այդ պատճառով տոնը կոչվում է Զատիկ: Զատիկի նախորդ գիշերը, Հայաստանում Զատկի սեղանին մատուցում են եփած ձուկ, չամիչով փլավ և գինի։ Չամիչով փլավը մեկնաբանվում է որպես ողջ մարդկության խորհրդանիշ, որտեղ չամիչը՝ հավատացյալներն են։
Այստեղ մեր ընտանեկան արխիվից ես կներկայացնեմ, թե ինչպես ենք մենք ընտանիքում պատրաստում հայկական ավանդական չամչով փլավը։
Պատրաստման եղանակ՝
Բրինձը պետք է թրջել աղաջրում, թողնել գիշերը: Բրինձը առանձին եփել: Չամիչը (կարելի է ավելացնել նաև չիր) գոլ ջրով լվանալ, քամել, չորացնել: Յուղը հալեցնել, չամիչը գցել յուղի մեջ, տապակել: Երբ յուղը ներծծվի, կրակն անջատել: Կաթսայի տակ շարել կտրատած լավաշը, ձուն ջարդել տապակած լավաշի վրա և սարքել ձվածեղ։ Լցնել բրնձի մի մասը, ապա չամիչը: Վրան կրկին լցնել բրինձը և ավելացնել չամիչի մնացած մասը։ Եթե կափարիչը հերմետիկ չի փակվում, այն փաթաթել մաքուր սրբիչով և մի քիչ եփել շատ մարմանդ կրակի վրա: Հարկ եղած դեպքում աղ ավելացնել: